lunes, 28 de diciembre de 2015

Nochebuena, flor de la Navidad (Poinsettia)











Nochebuena, flor de la Navidad

México produce más de 30 variedades de nochebuena, las más comunes son Freedom, Subdiji y Prestige Red que representan el 70% de la producción en el D.F. pero también producimos Joy Pink, White Red Angel y Festival.

Símbolo de la temporada navideña, la nochebuena es una flor de herencia prehispánica y es la más utilizada para representar la Navidad. En náhuatl su nombre es Cuetlaxochitl y significa “flor que se marchita”. Para los mexicas ya era una flor ritual que empleaban en múltiples celebraciones, para simbolizar la pureza y la nueva vida de los guerreros muertos en batalla.

La flor de nochebuena es uno de los productos de mayor importancia en el ramo de las plantas ornamentales en el país, ya que genera tres mil 200 empleos directos y nueve mil 600 indirectos, particularmente en el centro del país y para abastecer la demanda esta temporada se produjeron aproximadamente 16 millones de plantas de Nochebuena.

De acuerdo con el Servicio de Información Agroalimentaria y Pesquera (SIAP), la distribución de producción es la siguiente: seis millones de plantas en Morelos, cuatro millones en Michoacán, 3.3 millones en el Distrito Federal y 1.4 millones en Puebla, el resto de la producción proviene del Estado de México y Oaxaca., principalmente.

No obstante, con base en los avances de producción reportados por las entidades, en el caso de Morelos, su producción puede alcanzar hasta nueve millones de plantas este año.

Nuestro país ocupa el cuarto lugar a nivel mundial en superficie cultivada, con 225 hectáreas dedicadas a nochebuena, la gran mayoría en invernadero. En 2014, las exportaciones de esta planta alcanzaron un valor de 1.2 millones de dólares y un volumen de 106 toneladas; los principales destinos fueron: Estados Unidos, Canadá, Nicaragua, Guatemala y Corea del Sur.

  

Αλεξανδρινό ή Ποϊνσέτια: το λουλούδι των Χριστουγέννων.





Αλεξανδρινό ή Ποϊνσέτια: το λουλούδι των Χριστουγέννων.

Το Αλεξανδρινό κατάγεται από το Μεξικό και τότε οι Αζτέκοι το αποκαλούσαν «Cuitlaxochitl» – μην προσπαθήσετε να το προφέρετε, είναι πραγματικός γλωσσοδέτης! Σε πρακτικό επίπεδο οι Αζτέκοι χρησιμοποιήσουν το Αλεξανδρινό για να φτιάξουν κόκκινη βαφή για υφάσματα και το χυμό του για σκευάσματα κατά του πυρετού. Ο μύθος των Αζτέκων λέει πως το άνθος του Αλεξανδρινού βάφτηκε με αίμα από μία θεά που ράγισε η καρδιά της από αγάπη.

Υπάρχει επίσης ένας ακόμη μύθος του 16ου, σύμφωνα με τον οποίο ένα φτωχό κορίτσι ήθελε να πάει ένα δώρο στο νεογέννητο Χριστό, αλλά το μόνο που μπόρεσε να βρει ήταν ένα μάτσο αγριόχορτα. Απογοητευμένη και με κάποια ντροπή πήγε με το ταπεινό της δώρο στο Θείο Βρέφος. Όταν όμως το πλησίασε, τα αγριόχορτα άνθησαν κι έβγαλαν κόκκινα λουλούδια. Εξού κι ο χαρακτηρισμός «Άστρο της Βηθλεέμ» και φυσικά η σύνδεση του φυτού με τα Χριστούγεννα.




Λόγω των λουλουδιών του, το Αλεξανδρινό χρησιμοποιείται πολλές φορές για να φτιαχτούν χριστουγεννιάτικα στεφάνια ή για άλλες διακοσμητικές «πινελιές»

Εκτός από τα λαμπάκια, τα στολίδια, τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα και τον Άη Βασίλη, υπάρχει κάτι ακόμα που συνδέεται άμεσα με τα Χριστούγεννα. Ο λόγος για το Αλεξανδρινό, το οποίο εδώ και λίγο καιρό κατακλύζει τα ανθοπωλεία.
Η ονομασία «Ποϊνσέτια», που είναι κι η διεθνής ονομασία του φυτού, δόθηκε προς τιμήν του Joel Roberts Poinsett, ο οποίος ήταν ο πρώτος πρέσβης των ΗΠΑ στο Μεξικό. Ο Poinsett έφερε το φυτό το 1825 στην Αμερική κι από εκεί περίπου το 1830 το φυτό ξεκίνησε να έρχεται και στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, το όνομα του πρέσβη δόθηκε στο φυτό στις 12 Δεκεμβρίου, ημέρα του θανάτου του Poinsett στα μέσα του 18ου αιώνα κι από τότε η 12η Δεκεμβρίου ονομάστηκε «Poinsettia Day» και γιορτάζεται όπως ο Άγιος Βαλεντίνος στις 14 Φεβρουαρίου.

Πώς μπορούμε τώρα να διατηρήσουμε το Αλεξανδρινό;

Η Ποϊνσέτια ανθίζει από το Δεκέμβριο ως τον Ιανουάριο και διαρκεί έξι με οκτώ εβδομάδες. Το φυτό πρέπει να βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο, όπου η θερμοκρασία δε θα είναι μικρότερη των 15° C και μεγαλύτερη από 20° C – επομένως πρέπει να παραμείνει μακριά από σώματα θέρμανσης. Αποφεύγουμε την έκθεση του φυτού στον ήλιο και σε ρεύματα και ποτίζουμε μία φορά την εβδομάδα, φροντίζοντας το χώμα να είναι νωπό.